Το CMO είναι η πιο γνωστή από αυτές τις ενώσεις, αν και οι φυσικές πηγές CMO είναι συνήθως ένα μείγμα πολλών κετυλιωμένων λιπαρών οξέων. Ο Αμερικανός χημικός Harry W. Diehl ανακάλυψε το μυριστολεϊκό κετύλιο κατά τη διάρκεια έρευνας που διεξήχθη στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αν και δεν αναγνωρίστηκε επίσημα για την ανακάλυψή του μέχρι το 1972. Ο Δρ Diehl θεώρησε ότι τα ποντίκια στη μελέτη του δεν είχαν αρθρίτιδα επειδή παρήγαγαν CMO.
Τα ζωικά λίπη είναι οι πιο κοινές διατροφικές πηγές ΚΟΑ, συμπεριλαμβανομένων των γαλακτοκομικών προϊόντων και του ιχθυελαίου. Ορισμένοι ξηροί καρποί περιέχουν επίσης σημαντικά επίπεδα ΚΟΑ. Η εμπορική παραγωγή CMO πραγματοποιείται συνήθως με καταλύτη της αντίδρασης μεταξύ κετυλικής αλκοόλης και μυρικλεμικού οξέος με μονοένυδρο π-τολουολοσουλφονικό οξύ. Ο συγκεκριμένος βιοχημικός ρόλος του CMO είναι ασαφής αυτή τη στιγμή, αν και πιστεύεται ότι είναι παρόμοιος με αυτόν των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.
Οι πιο κοινές χρήσεις του CMO ως συμπλήρωμα υγείας αφορούν τις λειτουργίες των αρθρώσεων. Μπορεί επίσης να υποστηρίξει το ανοσοποιητικό σύστημα και μια υγιή διαδικασία φυσιολογικής φλεγμονής.
..
